به دلایل کاهش تولید شیر در گله، ناتوانی در افزایش شیر تولیدی و شیردهیهای کوتاه و پیکهای نامناسب و حل مشکل کاهش تولید شیر در گله خواهیم پرداخت. ولی در آغاز باید بدانیم چه انتظاراتی از گاو هلشتاین داشته باشیم.
تولید شیر مورد انتظار
الف) میانگین تولید شیر روزانه گاوهای هلشتاین در شرایط معمول تغذیهای و مدیریت بهینه خوراک باید حداقل ۳۲ کیلو شیر ۳/۵ درصد چربی باشد. گلههای با تغذیه و مدیریت خوراک خوب باید حداقل میانگین ۳۶/۸ تا ۴۱/۴ کیلوشیر ۳/۵% چربی یا حتی بیشتر داشته باشند.
ب) میانگین پیک تولید گاوهای شکم یک حدودا باید ۳/۲ تا ۶/۴ از میانگین گله بالاتر باشد. گاوهای شکم ۲ یا بالاتر معمولا ۶/۸ تا ۱۳/۶ کیلو بیشتر از میانگین گله شیر تولید میکنند. تفاوتهای بیشتری در مورد سطوح تولید بالاتر وجود داشته باشد. بیشتر تلیسهها و گاوهای بالغ بین هفتههای ۵ تا ۱۰ پس از زایش به پیک میرسند.
ج) پس از اینکه که دامها به پیک رسیدند، میانگین کاهش در تولید ماهانه گاوها حدودا بین ۱۰ تا ۱۵% برای کل گله خواهد بود. گلههایی که خوب مدیریت میشوند ممکن است کاهش تولید شیر کمتری را تجربه کنند. در اواخر دوره شیردهی گاوها ممکن است کاهش تولید شیر در حد ۱۲ تا ۲۰ درصد نیز تجربه کنند. منحنیهای شیردهی میتوانند برای تعیین هر انحرافی از مقدار مورد انتظار بکار روند.
پیکهای کم
الف) از لحاظ نرخ بالای ورم پستان بالینی یا تحت بالینی گله را ارزیابی کنید.
– نمونههای شیر تک تک گاوها را را با استفاده از روش ورم پستان کالیفرنیایی ارزیابی کنید. میانگین SCC (somatic cell count) باید زیر ۳۰۰ هزار تا باشد.
– در کل گله باید ۱۰ یا کمتر از ۱۰ درصد از گاوها ۲ مثبت یا بیشتر در تست کالیفرنیایی در ۴ کارتیه داشته باشند؛ ۱۰ درصد یا کمتر از آن باید ۳ مثبت در یکی یا تعداد بیشتری از کارتیهها داشته باشند.
– حداقل ۷۰ درصد از گاوها در یک برنامه کنترل SCC باید اسکور خطی ۱ و ۲ داشته باشند.
– اگر بیش از ۲۰ درصد از سرپستانها شواهدی از ساییدگی، برگشتگی، بریدگی، یا زخم داشته باشند، احتمالا بهداشت سر پستان دچار مشکل شده است.
– سیستم شیردوشی و عملیات شیردوشی را دوباره برسی کنید. در صورت وجود ورم پستان بالینی و تحت بالینی تولید شیر در گاوداری ممکن است به اندازه ۲۵ تا ۵۰ درصد ظرف چند هفته کاهش یابد.
– در صورت وجود اخطار، نمونههای شیر را کشت دهید.
– برنامه غوطه ورسازی پیش- و پس- شیردوشی و نیز درمانهای روتین گاوهای خشک را مطابق با توصیهها برقرار کنید.
– موارد تغذیهای که باید در این موارد مورد بررسی قرار بگیرند عبارتند از سطح فعلی پروتئین، روی، سلنیوم، و ویتامین A و E. کل جیره یا تک تک اجزای آن را برای وجود کپک و قارچ بررسی کنید.
ب) پیچیدگیهای پیرامون زایش نظیر ورم پستان، متریت، کتوز، و جابجایی شیردان میتوانند پیک شیر را کم کنند. تغذیه نامناسب در دوره خشکی، به ویژه در دوره کلوز-آپ میتوانند اثر داشته باشند. جیرههای دوره انتقال، و عملیات خوراک دهی را به دقت بررسی کنید و همچنین اوایل دوره خشکی را.
ج) شرایط ضعیف کننده دام مثل مشکلات پا و سم، آسیبهای ریه حاصل از پنومونی یا انگلهای ریه، و آسیبهای رودهای حاصل از عفونت روده میتواند پیک تولید شیر را کم کنند.
د) مصرف کافی علوفه و فیبر موثر برای حفظ سلامت شکمبه و تولید شیر ضروری هستند. حداقل گاوها باید ۱/۴ درصد از وزن بدنشان ماده خشک علوفه مصرف کنند. حداقل مقدار مصرف علوفه و NDF باید به ترتیب ۰/۸ و ۱/۲ درصد وزن باشد.
ه) کمبودهای جدی مواد مغذی یا عدم توازن در انرژی، پروتئین، کلسیم، فسفر، منیزیم، گوگرد، و نمک میتواند به کاهش پیک تولید منجر شود.
و) وقتی کم خونی شدید یا مداوم باشد، تولید میتواند به طور منفی تحت تاثیر قرار بگیرد. دلایل احتمالی کمبودها میتواند پروتئین، آهن، مس، کبالت، یا سلنیوم باشد. انگلهای داخلی و خارجی نیز میتوانند موجب کم خونی شوند.
ز) چاقی مفرط گاوها در اواخر شیردهی، یا دوره خشکی، ممکن است ماده خشک مصرفی گاوهای تازه زا را در آینده کاهش دهد. این عامل میتواند خطر مشکلات متابولیکی، از جمله کتوز، را در زمان زایش کاهش دهد.
ح) فقدان مصرف کافی آب از سیستم ناکارآمد آبخوری یا کیفیت بد آب میتواند تولید شیر را تحت تاثیر قرار دهد. وقتی مصرف آب کمتر از حد مورد انتظار است ولتاژ سرگردان را بررسی کنید.
ط) شلوغی بیش از حد در فری استالها میتواند تولید شیر را کاهش دهد. وقتی گاوها بیش از حد سرپا میایستند، این میتواند موجب استرس خستگی شود و تولید شیر را کاهش دهد.
ی) وقتی سایر عوامل به نظر طبیعی به نظر میرسند، جهت بررسی دلایل کاهش تولید شیر باید ولتاژ سرگردان را بررسی کرد.
ک) آمارها را بررسی کنید تا ببینید که آیا گاوها ۷ تا ۸ هفته دوره خشکی داشتهاند.